Wat een raar idee dat ik hier al meer dan zeventig dagen zit! En de reis zit er al bijna op…

De afgelopen week was onze laatste echte stageweek. Vorige week hadden we al afscheid genomen op onze eigen stageschool en deze week zijn we gaan kijken op de scholen waar de andere studenten stage hebben gelopen. Heel leuk, want we hebben zoveel verhalen van elkaar gehoord en ik was wel heel benieuwd hoe het dan uiteindelijk is om er ook echt te zijn!

Maandag en dinsdag ben ik op een school geweest, hier vlak naast ons terrein. Deze school staat zo’n beetje bekend als de slechtste school van Suriname en er zitten alleen maar kinderen uit Sunnypoint op de school. Sunnypoint is dus zo’n beetje de slechtste wijk van Suriname, het is best wel gevaarlijk – zeggen ze – en er wonen alleen maar echte negers. In Suriname wonen ook veel Chinezen, Javanen en Hindoestanen, die zijn over het algemeen wat beter ontwikkeld dan de echte negers (marrons). Op deze school zijn we in september even wezen kijken, toen het nog zomervakantie was. Er liggen wel wat boeken, maar die liggen op één grote stapel in de hoek van het lokaal (echt zo hoog als ikzelf, één grote bende) en worden niet gebruikt. Verder is er ook echt he-le-maal niks. We hoorden van onze medestudenten dat de school echt verschrikkelijk is, dat de leerkrachten totaal niet lesgeven, dat de kinderen kei- en keihard geslagen worden, etc. Ik was dus heel benieuwd.

Het was een hele bijzondere ervaring om op deze school te zijn. Ik heb niet zulke erge dingen gezien als de medestudenten, op het moment dat ik er was werd er niet keihard met een stok geramd ofzo, maar tikjes worden er zeker wel uitgedeeld en de juf kan ook echt niks aardigs bedenken om tegen een kind te zeggen. Bij de kleuters was het ook wel grappig, die deden namelijk niks. De helft van de klas rende rond en de andere helft lag op de tafel te slapen.

Ik vroeg de juf: “Gaat u nog wat met de kinderen doen?”

De juf: “Nee, daar hebben we geen tijd meer voor.”

Ik keek op mijn horloge en zag dat het kwart over elf was. De juf had dus nog drie kwartier. “U heeft nog drie kwartier,” zei ik dan ook.

Maar de juf antwoordde: “Ja, dat is echt te kort en de kinderen zijn ook veel te moe.”

Oké, en zo ziet elke dag er dus uit voor een kleuter op deze school.

Aan de overkant van de weg is nog een stukje school. Dit is echt het verschrikkelijkste wat ik ooit heb gezien. Het gebouw (wat je dus eigenlijk niet een gebouw kunt noemen) is gewoon een dak op een paar palen, waar vier klassen les onder volgen. Sommige kinderen zitten naast elkaar en stoten elkaar per ongeluk aan met hun elleboog, terwijl ze niet eens bij elkaar in de klas zitten, omdat er geen muren tussen de lokalen zitten! Ik kreeg echt respect voor de leerkrachten die daar lesgaven. Ik had het niet gekund. De kinderen zitten ook nog eens in de pislucht, want er is geen toilet en de kinderen plassen gewoon in de bosjes. Het is zo mega raar om te bedenken dat nu, op dit moment, het jaar 2012, dit nog bestaat. Zulke erge armoede en bijna onmenselijkheid. Vroeger zaten er varkens in deze hokken, en nu zitten er kinderen les te volgen. Heel bijzonder.

Woensdag heb ik echt het tegenovergestelde gezien: ik ben naar een particuliere school in de stad geweest. Deze school is super mooi, heeft voor Surinaamse begrippen super veel materiaal en de leerkrachten zijn allemaal wat moderner, positiever en dus beter. Veel van de leerkrachten zijn Nederlands of hebben een tijd in Nederland gewoond, veel van de kinderen zijn Nederlands en alle kinderen hebben een connectie met Nederland. Als een Nederlander nu op deze school zou kijken, zou die misschien denken: Hè, noem je dit een goede school? Maar voor Suriname is het écht een hele goede school en het was erg leuk om er te kijken. Ik kreeg weer helemaal zin om écht goed les te kunnen geven!

Verder heb ik niet echt wat gezien. Donderdagavond hebben we met de hele groep de beamer van de kerk geleend. Scherm op de muur, chippie erbij en gezellig in de regen film gekeken.

Vrijdag zijn we lekker de stad in geweest, de laatste souvenirs gehaald en uiteraard nog even langs de Mac geweest. Dat is trouwens wel grappig, het menu van de Mc Donalds is heel anders dan in Nederland! Je kunt kiezen: McNuggets, McChicken, Chicken Wrap, Spicy Chicken, Chicken Deluxe, etc. Er is echt alleen maar kip!

Maar ’s avonds zijn we weer uit eten geweest en lekker wezen bowlen. We genieten nog even van de laatste week in het buitenland!

Tot over één week!! Liefs Hanneke