We zijn twee dagen verder en we hebben al aardig wat Surinaamse cultuur opgesnoven! Zondag, dag 2, zijn we ’s avonds nog naar de mall geweest. Jennifer, onze contactpersoon, had gezegd dat we wel met haar en haar man Eddy mee konden rijden. We dachten boodschappen te doen bij de mall, maar toen we eenmaal bij hen in de auto zaten, zei ze ineens: “Jullie moeten maar even kijken wat jullie doen, wij gaan naar de bioscoop met een vriendin en dat duurt tot 8 uur.” Oké, het was 5 uur dus dat betekende dat we ons minimaal drie uur moesten vermaken in een mall. Dat was niet zo erg, er waren veel winkels en ik dacht bij mezelf: ‘Volgens mij moet ik hier maar vast aan wennen…’ Toen het 8 uur was, sms’te Jennifer dat ze ook nog ergens ging (ik citeer:) ‘chillen’ en dat we nog maar even een uurtje een terrasje moesten pakken. Surinamers houden niet heel erg van de tijd volgens mij!

Gisteren zijn we naar Paramaribo gegaan. Als we ergens naartoe willen, rijdt Kenneth ons erheen. Kenneth is de chauffeur van Lob Makandra en we kunnen hem oproepen wanneer we willen. Als hij iets aan het doen is, bijvoorbeeld cement aan het storten, en wij willen ergens heen, dan stopt hij met wat hij aan het doen was en rijdt hij ons erheen. Gisteren gingen we dus naar Paramaribo en Kenneth was keurig op tijd om ons erheen te brengen. Heerlijk! In de auto vroegen we Kenneth wat hij zou doen in de tijd dat wij in Paramaribo zouden verblijven (want hij zou ons ook terugbrengen). Kenneth praat over het algemeen niet heel erg veel en antwoordde: “Ooh, ergens hangen, beetje chillen.” In Paramaribo liepen wij een heel eind door de stad, langs het ‘I <3 SU’-monument en langs de Surinamerivier, door het centrum en op zoek naar terrasjes. Alle, echt álle mannen in Suriname maken één of andere opmerking naar ons. ‘Hoi dames’, ‘hee meisjes’, ‘ga je mee?’ etc. De rest van de bevolking is super aardig, gastvrij en behulpzaam. Toen we naar een kaartje stonden te turen naar een terrasje, kwam er een vrouw naar ons toe: “Zoeken jullie iets?” Dat is typisch Suriname. Hoor je een Nederlander het al zeggen? Toen we terrasjes hadden gevonden, dronken we een ‘Surisap’ bij het eerste terrasje, nuttigden we ons diner bij de buren en een cocktailtje bij ’t Vat.

Het leek ons leuk om echt Surinaams te eten en hadden alle zes roti besteld. Na een poosje kwam onze serveerder (knul van jaar of 17 met gouden oorbel en naar bier ruikend) vertellen dat ze niet genoeg roti hadden, dus dat drie van ons iets anders moesten kiezen. Haha!

Vandaag zijn we naar de Colakreek geweest. De kreek heet niet voor niets Colakreek, het water lijkt echt heel veel op cola! Het is best wel bruin en als je erin zit, lijkt je huis oranje/rood/bruin en als je erin springt, zie je allemaal ‘prik’. Het was er zo prachtig en héérlijk! En Kenneth zat braaf de hele middag op een bankje te wachten tot we weer naar huis wilden. Hij liep ook met ons mee als we een eindje gingen zwemmen. We hebben niet alleen een eigen chauffeur, hij is zelfs onze bodyguard!

Het is ook wel grappig om in een auto te zitten hier in Suriname. Ze rijden hier links, dat is heel erg wennen, zelfs met het oversteken (ik kijk steeds naar de verkeerde kant). Ze toeteren om alles. Dat is niet asociaal ofzo, daar bedoelen ze gewoon mee ‘kijk uit’ of ‘hoi’ of ‘ik haal je even in hoor’. Want inhalen doen ze continu. Ze rijden in het midden van de weg om te kijken of het kan. Gelukkig rijdt Kenneth wel redelijk voorzichtig.

Het eten in Suriname is best wel goed te doen. Daar zag ik best wel tegenop, ik hou niet van rijst en nog steeds niet, maar het is op zich wel lekker! We vroegen ons af hoe laat de Surinamers eten en vroegen het aan Jennifer. “Oooh… ja… weet ik eigenlijk niet. We eten gewoon een beetje wanneer we er zin in hebben!” Tja, dat hadden we ook wel kunnen raden. We zijn nog maar zo kort in Suri maar kunnen nu al inzien dat ze alles ‘wel zien’.

Zo ook met de bus! “Als we met de bus willen, hoe laat gaat-ie dan?” “Eeuh… ja, da’s een beetje vaag hier, hij komt ongeveer vier keer per dag langs, maar je moet maar even kijken hoe laat. Je moet er maar gewoon heen lopen en wachten tot-ie komt.” Dus dat hebben we dus nog maar niet geprobeerd…

Morgen gaan we ‘Dolphins and sunset’ doen en vrijdag tot zondag gaan we naar het binnenland. Ben benieuwd!

Liefs Hanneke

PS: Bij mij is het nu 22:46, in Nederland is het dus midden in de nacht. We vroegen ons af of er op de site nu komt te staan ‘gepost op 18-9 om 22:46’ of dat er komt te staan: ‘gepost op 19-9 om 03:46’. Zou iemand dat hieronder willen zetten? :-)