ZO, dat zijn heel wat dagen om over te vertellen! Omdat we steeds heel beperkt en meestal géén internet hadden, heb ik mijn blog niet eerder kunnen plaatsen. Dus dat wordt een lang verhaal!

Dag 59 was vorige week zaterdag, tien november. In Hasselt liepen alle kindertjes langs de deuren met hun foekepot, en wij zaten in de auto op weg naar het westen van Suriname. Omdat trips best wel duur zijn, hebben we gewoon zelf een trip georganiseerd: auto gehuurd en op naar Nickerie! Nickerie is een district (soort provincie) in Suriname. Naast Nickerie ligt Brits-Guinea, daar wilden we eerst heen (weer een stempel in ons paspoort!), maar het was toch wel heel ver rijden, besloten we de avond van tevoren (tijdens het bowlen! Haha). Ook moeten we dan met een pond over naar Guinea en daar schijn je soms wel vier uur voor te moeten wachten. We hebben gewoon de auto gepakt en zijn gaan rijden. Eenmaal aangekomen in Groningen (jaja, we waren dicht bij huis!), besloten we gewoon verder te rijden naar Wageningen. Omdat we het nog steeds niet zat waren om mooie bomen te zien, in een ruime auto te zitten en fijne muziek te horen, reden we gewoon verder. Na allemaal mooie kleine dorpjes te hebben gezien, kwamen we in Nieuw Nickerie, de hoofdstad van het district Nickerie. We waren vlakbij Brits-Guinea en nu hadden we ons paspoort niet mee! Dom! Maar in Nieuw Nickerie was het ook wel leuk, het is echt zo ongeveer de enige stad na Paramaribo. In de dorpjes onderweg (ook Groningen en Wageningen) zijn nauwelijks winkels, af en toe wat scholen en alleen maar houten krottenhuisjes. In Nieuw Nickerie hebben we de zee aangeraakt en een terrasje gepikt. Lekker dagje gehad dus.

Zondag zijn we een keer naar een andere kerk geweest. Dit was wel een redelijk overweldigende kerk, met schreeuwende, trillende en vallende mensen. Niet helemaal the place to be voor Hanneke, maar wel een leuke ervaring.

Maandag ging mijn laatste stageweek in. Ik moest nog één les geven over Nederland, de les over de winter. De kinderen waren erg onder de indruk van sneeuw en ze konden zich ook niet indenken dat het soms zo koud is in Nederland dat je handen pijn doen, ook al heb je handschoenen aan. De sneeuwpoppen die ze hebben geknutseld zijn ook erg mooi geworden.

De laatste dag, gisteren, hebben Jaap en ik de hele school getrakteerd op pannenkoekjes. Jaja, in totaal vijf en een half uur in de keuken staan bakken met als resultaat driehonderd kleine pannenkoekjes!

De kinderen van onze klas ‘gaan ons missen’ en het was een mooie afsluiter van onze stage. We zijn ook op de foto geweest met de lieve directrice en hebben een beoordeling gekregen van de juffrouw van onze stageklas.

Dinsdag waren we trouwens nog vrij. Alweer een nationale feestdag, dit keer die van de Hindoes. Wij besloten naar de stad te gaan, maar natuurlijk waren alle winkels dicht. We zijn ook met z`n allen naar Domburg gereden, een leuk plekje aan het water, om daar te eten, en we zijn naar Skyfall geweest.

Gisteren, vrijdag, hadden we ’s middags kinderclub van de kerk. Als vrijwilligerswerk heb ik ervoor gekozen om daarbij te helpen, samen met nog drie andere stagiaires. Wij hebben het zo ongeveer een beetje overgenomen omdat er eigenlijk maar één iemand in dat team zit, de rest komt zo af en toe of doet een beetje niks… Dat vindt die ene (Milena heet ze) wel heel vervelend, en zij is ook nog heel druk met school. Dus staan wij elke vrijdag met z`n vieren op het podium een dienst te houden voor de kinderen van de kerk en omstreken. Erg leuk is dat, we bedenken elke week een sketch, zingen liedjes (Lees je Bijbel, bid elke dag/Read your Bible, pray every day/Lesoe Bijbel, bittie alla dee :-)) en vertellen een verhaal. Ook leren we elke week een tekst aan, elke keer op een andere manier. Zo hebben we de tekst een keer op schaapjes geschreven, waarvan we er steeds één weghaalden. Ook hebben we gerapt over de barmhartige Samaritaan en opera gezongen over de het koninkrijk van de hemel. Erg leuk en de kinderen genieten, zo te zien. Ook mooi om te zien hoe de stoerste jongens van de slechtste wijk van Suriname bidden tot God.

Vandaag komen de mensen uit het binnenland terug, dat betekent weer twee extra huisgenootjes! Om het te vieren gaan we maar weer uit eten, maar onze inspiratie is een beetje op… we zijn over al minstens één keer geweest!

Liefs van Hanneke