De afgelopen dagen zijn wij naar het binnenland geweest. Wat bijzonder om dat mee te maken, zeg. Het was echt het paradijs. Wat een avontuur!

Vrijdagochtend om 6 uur moesten we in Paramaribo zijn, dus hadden we afgesproken met chauffeur Kenneth dat we om 5 uur zouden vertrekken. Midden in de nacht stond onze wekker dus! We hadden in de planning om nog lekker te douchen (aangezien we verwachtten dat dat in het binnenland niet kan) en onze benen te scheren, deed ons water het niet! Dus was het midden in de nacht en niemand kon douchen, tanden poetsen of plassen. Natuurlijk kwam het allemaal een beetje goed en om half 6 waren we on our way naar Paramaribo. Na een busreis van 3 uur kwamen we aan in Atjoni. Atjoni is de plek waar de weg ophoudt en je verder moet reizen per boot. Het was midden op de dag en dus super heet en wij stonden ons uiteraard helemaal in te smeren met zonnebrand, terwijl de gezellige Surinamers uit onze groep hun dikke vesten en lange broeken aantrokken. We waren even bang dat we gek waren, want echt álle Surinamers hadden een spijkerbroek aan, dichte schoenen en een dik vest of blouse aan. Sudès, onze reisleider, vertelde ons dat ze dat deden omdat de zon extra heet voelt op hun bruine huid. De bootreis was prachtig. We zaten een uur lang met een dik zwemvest op een wankel bootje (Koreaal) te genieten van alle prachtige bomen en het water wat lekker op ons spetterde.

Toen we aankwamen op ons paradijs, vertelde Sudès dat we op een eiland waren dat ‘Knini Paati’ heette en dat het alleen voor ons was. Wat was dat mooi! Wij zaten met z`n zessen in één huisje mét douche en wc (zonder deur er naartoe) en er was een gezamenlijk hutje met open keuken waar elke dag voor ons werd gekookt. Ik denk dat mijn reisgenoten in hun blog hebben staan: ‘… waar elke heerlijk voor ons werd gekookt’, maar aangezien ik elke dag twee keer rijst nu al hartstikke zat ben, laat ik het woord ‘heerlijk’ maar achterwege.

Verder was het heerlijk. De eerste dag konden we lekker in de soela’s chillen (stroomversnellingen), behalve als we een wondje hadden, want de piranha’s die er zwemmen komen op bloed af. ’s Avonds zijn we nog kaaimannen gaan spotten (soort van krokodillen) maar helaas is het water in deze droge tijd te laag voor de kaaimannen om aan de waterkant te zitten. Dat vond ik niet zo erg, ik vond het al eng genoeg, in het donker in zo’n bootje wat bijna elke bocht tegen een rots aan stoot en heel erg wankelt.

Na heerlijk te hebben geslapen in een blokhut onder een klamboe stapten we uit onze blokhut en hadden het mooiste uitzicht ooit. De rivier hadden we de hele nacht gehoord en het was zo mooi om hem te zien bij het uit bed stappen. Het ontbijt was goed verzorgd en na het ontbijt zijn we een aantal echte binnenlanddorpjes gaan bekijken (voor de niet-wetende onder ons: binnenland is het gedeelte van Suriname dat bestaat uit oerwoud en rivier, geen stad, maar er zijn ook dorpjes waar mensen voor onze principes nog heel primitief leven). We zijn op een groot dorp geweest en het heeft echt veel indruk om me gemaakt. We mochten geen foto’s maken van de mensen die er leefden, want ze geloven dat we dan hun ziel meenemen met de foto. Alle vrouwen in het dorp droegen lange doeken (tot over de knie) van blauw en wit, de kleur van de rouw, omdat er iemand overleden was. Daarom waren de vrouwen ook cassavebrood aan het bakken. Een heel bijzonder gezicht, en gelukkig mochten we een foto maken van het brood. We mochten het ook even proeven! Verder zagen we in het dorp veel mensen die geen Nederlands konden en veel kinderen die naar ons kwamen kijken en zwaaiden. Dit was écht een heel andere cultuur dan wij gewend zijn. Het was super warm en na een bootritje kwamen we weer aan op ons eigen eiland. Daar was de lunch weer klaargemaakt en na dat eten mochten we lekker chillen in de soela’s. Heerlijk om te verkoelen in dat water en ondertussen heerlijk bruin te kleuren.

Vervolgens moesten we onze lange kleren aantrekken om te gaan wandelen in het bos. Maar dat is wel iets heel anders dan het Staphorsterbos dat ik gewend ben, het was een heuse jungle! We moesten continu naar beneden kijken omdat het gevaarlijk is als je op een slang gaat staan (!!!) en als we de bomen wilden bekijken, moesten we stilstaan. Ik heb genoten van de supermooie natuur en me verbaasd over bomen die kunnen lopen of bomen waar je in kunt staan, zodat je lucht kan zien als je naar boven kijkt, omdat ze hol zijn van binnen.

We zijn daar nog een nachtje wezen slapen, nadat we op ons diner hadden gewacht omdat de zelf gevangen vis pas om half 11 klaar was. De volgende morgen zijn we weer naar huis gegaan en konden we terugkijken op een geweldig weekend waarin een super bijzondere ervaring én een snufje Surinaamse cultuur rijker zijn geworden.

PS: Foto’s komen zo af en toe, ons internet is super onstabiel en onbetrouwbaar dus ik kijk een beetje wanneer dat kan enzo. Liefs!