Maandag, dinsdag en woensdag waren de introductiedagen van onze stageperiode. Jennifer, onze contactpersoon die nog maar een jaar hier woont en daarvoor in Almelo woonde, heeft ons informatie gegeven over Suriname, de cultuur en de mensen. Ze heeft een rondleiding gegeven op Lob Makandra en daar het één en ander over verteld. Het terrein waar we verblijven is een evangelisch centrum genaamd Lob Makandra. Er is een stichting waar gehandicapten wonen en/of naar school gaan, er is een kerk en er zijn kantoren. Er wonen mensen, waaronder de hele familie van Jennifer (zus Gloria, broer Jona(than), zusje Thersa en moeder, volgens mij ook nog tantes en uiteraard de kinderen van deze mensen). En er zijn heel erg veel appartementen waar mensen kunnen logeren, net als wij nu doen. Ik woon met nog vijf mensen in één huis en in een aantal appartementen naast ons wonen nog zeven studenten van de GH, verdeeld over vier kamers. In totaal zijn we dus met dertien mensen. We gaan per twee of drie naar een stageschool, volgende week. Vanmorgen zijn Marleen, Jaap en ik naar onze stageschool gelopen om kennis te maken. We wisten al waar die zat, Kenneth had het ons aangewezen, en we liepen erheen in de hoop daar iemand tegen te komen (ze hebben daar nog vakantie). Na een half uur lopen (helemaal als je op z`n Surinaams loopt) kwamen we aan. De directrice was er en we mochten even rondkijken. Gelukkig wist ze dat we kwamen en ze was heel vriendelijk en open! De lokalen zijn best wel kaal. Het is gewoon een stuk beton met een schoolbord en tafels en stoelen. Er stond in sommige lokalen ook een kast, en er lagen allemaal hele oude boeken in. Verder lag er niks. We moeten het dus doen met een stel oude boeken en een meetlat. Dat wordt een uitdaging en onze creativiteit wordt hier aardig op de proef gesteld!

Het viel ons wel op dat ze vragenblokjes hadden! Zelfgemaakt weliswaar, met een rood en geel vlak en een vraagteken in spiegelbeeld, maar ze hadden ze en ze doen aan zelfstandig werken!

De kleuterlokalen waren best leuk om te zien, er hingen vlaggetjes en er was een ‘taalhoek’ en een ‘poppenhoek’. Er stond niet zoveel in, maar het zag er best vriendelijk uit.

De directrice vertelde dat ze nog nooit blanke stagiaires hadden gehad, dus dat wordt vast wennen voor die kinderen, maar ze zei ook: “Jullie leren hier van ons, maar wij leren ook van jullie!” Dus dat vonden we heel positief.

Vanavond gaan we lekker uit eten voor waarschijnlijk minder dan 30 SRD per persoon (ongeveer 8 euro (delen door ongeveer vier)) en daarna gaan we uit bij een Nederlandse-stagiaires-salsa-tent.

Ik mis Nederland soms wel een beetje hoor, maar niet de regen en de kou en de drukte!!

Liefs!